Plannetjes. Ik heb er best veel. Allerlei ideeën die nu in alle hevigheid opborrelen. Want daar is ruimte voor nu een aantal ‘projecten’ is afgerond.
Waar ik dan zoal mee bezig ben geweest? Nou, bijvoorbeeld met de Brede School Verhalenmakers. Een groep van elf Veldhovense kinderen in de leeftijd van 8 tot en met 12 jaar die verhalen hebben geschreven voor Verbonden met Veldhoven. Of dat makkelijk was? Nee, dat niet. De leefwereld van kinderen is nu eenmaal klein. Maar het is gelukt en er zijn zeker goede en leuke verhalen gemaakt. Die nu allemaal worden verwerkt om rond mei dit jaar gepubliceerd te worden in een digitaal boek. Best spannend, maar het komt goed. Daar heb ik alle vertrouwen in.
Wat ik ook heb mogen doen, was de gemeentelijke finales van de Nationale Voorleeswedstrijd presenteren in Bergeijk, Eersel en Valkenswaard. Alle drie in het plaatselijk theater, gevuld met enthousiaste kinderen die hun schoolkampioenen luidruchtig hebben aangemoedigd met spandoeken en verschillende yells. Een gezellige en soms wat onstuimige drukte, die tijdens het juryberaad een hoogtepunt bereikte omdat alle aanwezigen op hun plek stonden te marcheren. Ze hadden namelijk de rol gekregen van soldaten van de keizer in het (interactieve) verhaal waarmee ik de wachttijd heb gevuld.
Dat was zo ontzettend leuk om te doen; ik ben dan echt in mijn element. Het vergt alleen een goede voorbereiding, maar dan kom je een heel eind. Iets wat ik dit jaar wil leren aan anderen. Daarom staat sinds gisteren een cursus Spreken in het openbaar op de planning. Met het doel dat deelnemers meer zelfvertrouwen krijgen, weten hoe ze daar zelf een grote steen aan kunnen bijdragen en dat ze uiteindelijk een korte presentatie (durven) geven.
Maar dat ter zijde. Want zou het niet geweldig zijn als er hier vertelwedstrijden kwamen? Dat is iets nieuws voor het zuiden, maar boven de rivieren zijn meerdere voorbeelden van scholencompetities, dus het kan! En hoe mooi zou het zijn als leerlingen uit het voortgezet onderwijs verhalen zouden optekenen uit de monden van senioren? Daarmee zijn meerdere vliegen in één klap te slaan, zo weet ik van een Britse vertelster die ruime ervaring heeft met dit soort projecten.
Misschien ga ik proberen om tenminste één project op touw te zetten. Wat vast en zeker een lange adem vraagt. Zodat ik mezelf eerst moet oppeppen voordat ik er aan begin. Daar denk ik nu dus over na, terwijl andere ideeën door mijn hoofd schieten. Uiteindelijk maak ik wel een keuze.
